Vandaag viel een wijnvakblad in de bus. Elke maand ben ik nieuwsgierig wat de redactie te bieden heeft. Naast knappe, inhoudelijk stevige dossiers over streken en wijndomeinen wordt het tijdschrift opgefleurd met enkele columns, wellicht met het doel om een luchtige noot toe te voegen. In een column kan de auteur satirisch uit de hoek komen, met humor of ongenuanceerd kritisch zijn en tegen heilige huisjes schoppen. Zoals in deze uitgave, waarbij de auteur zich afvraagt of er nog een toekomst is voor wijnschrijvers. ‘Voegen wijnschrijvers nog wel iets toe’, vraagt zij zich af. l Gido Van Imschoot
Ik ben onmiddellijk getriggerd door de vraag. Ze vindt ook dat een boek in het Nederlands geen toekomst heeft en als je het echt wilt, beter in het Engels gaat schrijven. ‘Iedereen is vandaag wijnschrijver’ en ‘influencers zijn belangrijker dat iemand die een tekst schrijft die toch niemand leest’. Ook de reizende wijnschrijver krijgt een veeg uit de pan. De auteur vraagt zich ook af of de ‘bloedserieuze’ wijnschrijver nog wel een beetje lol heeft. Ik mag de dame geruststellen, na dertien boeken heb ik er nog altijd veel lol in. Het is een aardig stuk, maar ik kan niet uitmaken of het voor de lol geschreven is. Stel je voor, net nu ik een stukje wil schrijven voor de WijnWijnWijn Newsletter over mijn favoriete (wijn) boek deze zomer, stelt iemand de wijnschrijverij in vraag. Als dat geen toeval is.
Lange tijd werd gedacht dat ons digitale leven, het gedrukte boek zou doen verdwijnen. Zelf heb ik enkele boeken gelezen met een e-reader of op mijn tablet, maar al heel snel greep ik terug naar een tastbaar boek. Wat is er mooier dat het geritsel van een pagina die omgedraaid wordt. Al voor de zomer lag een stapeltje boeken klaar om tijdens de vakantie te lezen. Omdat ik eind augustus een wijntrip begeleid naar Verona en omgeving mag The grapes and wines of Italy van Ian d’Agata niet ontbreken en omdat Soave en haar vulkanische bodem ook op ons bezoeklijstje staan neem ik meteen ook Volcanic Wines. Salt, Grit and Power van John Szabo mee. Daar zal ik in ons vakantiehuisje, onder de lindenboom een tijdje zoet mee zijn.
Na een recente wijnreis in Franken in Duitsland wil ik deze studietrip nog even herbeleven en wat nota’s maken. Daarvoor neem ik het meest actuele boek over Duitse wijn mee, Wijnland Duitsland van Gerd Brabant en Marc Roovers. Om mijn Italiaans te oefenen zal ik straks Serend!pity van Oscar Farinetti doorspartelen. Farinetti is de grote baas van Eataly, de beroemde foodstores van de Slow Food beweging. Hij schreef een heerlijk boekje met vijftig verhalen hoe recepten, drankjes en gerechten onverwacht of zelfs per vergissing ontstaan zijn.
Maar het mag ook ontspannend zijn. De onvolprezen Bart van Loo schreef niet alleen een kanjer van een boek over de Bourgondische hertogen, maar eerder schreef hij een verslag van een literaire trip door Frankrijk, in de voetsporen van Victor Hugo, Georges Sand, Balzac en andere schrijvers uit de 19de eeuw. Het boek sleept je mee in de roadtrip van Bart doorheen het Franse land, van de ene plek naar de andere, langs geboortehuizen, vakantiehuizen, van Normandië over Parijs tot de Côte d’Azur. Ik heb dit boek al vaak gelezen, maar altijd ben ik opnieuw terug in Frankrijk, reizend langs alle mogelijke wijnstreken waar de schrijvers woonden en werkten. Balzac was een grote koffie drinker maar zette zijn kopje graag aan de kant voor een goed glas champagne. Naar verluidt heeft Balzac tot 68 keer geschreven over Champagne. Maar in een oeuvre van meer dan 90 boeken en talrijke essays is dit bijna een voetnoot. Chopin en zijn geliefde Georges Sand vonden in champagne liefde en inspiratie en ook vader Alexandre Dumas had bij het schrijven van De Drie Musketiers regelmatig een glas wijn binnen handbereik.
Op mijn stapel ligt bovenaan nog een boek. Hotel Solitude van Koen Strobbe. Dit is geen wijnboek, maar Koen was in een vorig leven wijnbouwer in de Rhône vallei en af en toe kan je dat merken in zijn boeken. Als ik mijn leespakket voor mijn verlof bekijk, dan geloof ik vrij dat wijnschrijvers een goede reden van bestaan hebben, ook in het Nederlands.